کاوش موضوع برنامه ریزی شهری

برنامه‌ریزی شهری (به انگلیسی: urban planning) یک فرایند فنی و سیاسی است که به مسائلی مانند توسعه و طراحی کاربری زمین و محیط ساخته شده، شامل هوا، آب و زیرساخت‌هایی که از داخل مناطق شهری عبور می‌کند، مانند حمل و نقل، ارتباطات و شبکه‌های توزیع می‌پردازد. برنامه‌ریزی شهری با چیدمان فیزیکی مناطق ساخته شده توسط انسان سر و کار دارد. اصلی‌ترین هدف برنامه‌ریزی شهری رفاه عمومی است که شامل در نظر گرفتن بهره‌وری، آب و فاضلاب، محافظت و استفاده از محیط زیست و همچنین فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی می‌شود. این رشته به صورت نزدیکی با رشته طراحی شهری (به انگلیسی: urban design) ارتباط دارد و برخی برنامه‌ریزهای شهری برای خیابان‌ها، پارک‌ها، ساختمان‌ها و دیگر مناطق شهری، طرح ارائه می‌دهند. با توجه به ابعاد گستردهٔ شهرها و سکونتگاه‌های انسانی، این حرفه ابعاد مختلفی دارد، از جمله مسائل زیبایی‌شناسی، اجتماعی، سلامت و موارد دیگر. این رشته از دانش‌های محیطی مثل جغرافیا، محیط زیست، هیدرولوژی و ژئومورفولوژی و سنجش از دور نیز بهره می‌برد و نتایج علمی ارائه می‌نماید. البته در حوزهٔ زیبایی شناختی و بصری نسبت به شهرسازی کاستی دارد. برنامه‌ریزی شهری در دانشگاه‌های ایران در مقطع کارشناسی تنها تحت عنوان جغرافیای برنامه‌ریزی شهری و در مقطع کارشناسی ارشد در گرایش‌های آمایش شهری، برنامه‌ریزی مسکن، بهسازی و نوسازی و به تازگی محیط زیست شهری و در مقطع دکترا نیز در همین گرایش‌ها ارائه می‌شود. بیشتر برنامه‌های درسی رشته برنامه‌ریزی شهری عمدتاً شامل دوره‌های کاربردی در موضوعاتی از سیاست محیطی گرفته تا برنامه‌ریزی حمل‌ونقل و تا مسکن و توسعهٔ اقتصادی جامعه است. در مجموع، تنوع زیاد انواع پروژه‌هایی که برنامه ریزان بر روی آن‌ها کار می‌کنند، عدم اجماع بر روی فرایندها و اهداف، و رویکردهای مختلف اتخاذ شده در شهرها و کشورهای مختلف تنوع زیادی در برنامه‌ریزی شهری معاصر ایجاد کرده‌اند. یکی از اصلی‌ترین موضوعات اساسی، تأثیر بازسازی اقتصادی، اجتماعی و سیاسی بر الگوهای تغییر فضایی شهری، نابرابری‌های اجتماعی و افتراق فضایی در شهرها است. در کل، نتیجه فرایند برنامه‌ریزی ممکن است یک برنامه جامع رسمی برای کل یک شهر یا ناحیهٔ کلانشهری، یک برنامه همسایگی، یک برنامه پروژه، یا مجموعه‌ای از جایگزین‌های سیاسی باشد.... بیشتر در ویکی پدیا